Περίεργο να κλαις μπροστά σε κόσμο. Οι άνθρωποι φαίνονται τεράστιοι μέσα απ’ τις σταγόνες, αλλά είναι πιο όμορφοι έτσι. Είναι παραμορφωμένοι σαν κάτι παλιούς μου εφιάλτες, αλλά ακόμα και με αυτούς έχω κάνει ειρήνη.

Κάθε φορά πριν κοιμηθώ αγχώνομαι μη δω κανένα όνειρο. Αυτά τα φοβάμαι περισσότερο. Δεν ξέρεις μέχρι που μπορεί να σε φτάσουν. Είναι ύπουλα όπως η ελπίδα. Αν βασιστείς πάνω της αρχίζεις να το χάνεις σιγά-σιγά, αλλά η πουτάνα είναι εθιστική. Έτσι και τα όνειρα. Εθίζεσαι να κυνηγάς κάτι που δεν ξέρεις που στο διάολο μπορεί να σε φτάσει. Με τους εφιάλτες είναι πιο απλά τα πράγματα. Ξυπνάς και έχουν τελειώσει. Τα όνειρα είναι που σε στοιχειώνουν και στον ξύπνιο σου.