Ξυπνάς ένα πρωί έχοντας μέσα σου κάτι έξτρα. Κάτι που μέχρι χθες δεν υπήρχε, αλλά τώρα βρίσκεται εκεί στο κεφάλι σου, στο στήθος σου, στο συκώτι σου, στις φλέβες σου, στο λαιμό σου και σταδιακά αρχίζει να σε τρώει. Κομμάτι-κομμάτι κάθε μέρα.
Γύρω σου συμπονιασμένα, θλιμμένα και θλιβερά βλέμματα που προσπαθείς να τους δώσεις κουράγιο να αντέξουν την αυριανή σου απώλεια. Τα κοιτάζεις και νομίζουν πως στεναχωριέσαι που βρίσκεσαι σε μια τέτοια θέση, ενώ στην πραγματικότητα τα λυπάσαι που σε λυπούνται! Δε θελουμε λύπηση. Δε θελουμε δάκρυα και θωπείες. Θελουμε ένα χτύπημα στην πλάτη και ένα ‘μπράβο μαλάκα’. Έτσι, επειδή τη ζωή ως τώρα την αρπάξαμε απ’ το μαλλι και τη γυρίσαμε στα μέτρα μας! Τη ζυμώσαμε, την ψήσαμε και τη μοιραστήκαμε με πέντε ανθρώπους που βρέθηκαν στο δρόμο μας.
Όσο για εσένα που τρέφεσαι απ’ τα σωθικά μας, μπορεί να μας παίρνεις τη ζωή, αλλά εμείς θα αφήσουμε πίσω μας κάτι που δε μπορεί να γίνει δικό σου! Θα αφήσουμε μια ιστορία, χαμόγελα και αυτούς τους πέντε ανθρώπους που θα μας θυμούνται γελώντας, ξέροντας πως φτύσαμε στη μούρη σου απαξιωτικά όταν ήρθες να μας πάρεις απ’το χέρι κοντά σου. Είχαμε το κεφάλι ψηλά, το βλέμμα καθαρό και τον αγέρα στην πλάτη να μας σπρώχνει μπροστά.
Αφιερωμένο στη μνήμη αυτών που έφυγαν και θα φύγουν απ’ αυτόν τον γαμημένο κόσμο εξαιτίας σου.
