Για κάθε όνειρο που πριν την ώρα του σκεβρώνει, υπάρχει μια καρδιά που αγκομαχεί.

Μια ανάσα που πασχίζει στη ζωή να κρατηθεί.

Ένα φιλί που δόθηκε και ρόδισε το δέρμα κι ένα άλλο που ποτέ του δεν εγύρισε.

Ένα δάκρυ σκουπισμένο που δεν πρόφτασε στο έδαφος να σκάσει.

Μια σημείωση στο πρόχειρο που καψάλισε στο τζάκι.

Μια ψυχή που άλλο δε βάσταξε και το ‘σκασε απ’ το σώμα της.

Δυστυχισμένη μια αυγή, δεν ζέστανε ποτέ της ένα βλέμμα.

Για κάθε όνειρο που πριν την ώρα του σκεβρώνει, υπάρχει ένας διαβάτης που στις πλάτες του το μνήμα του βαστά.