Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Θα είμαι πολύ σύντομος σήμερα.

Λένε πως ένας άνθρωπος μαθαίνει να μιλάει μέχρι τα 5, περίπου, χρόνια του. Άρα ένας άνθρωπος στα 35 του, έχει γύρω στα 30 χρόνια εμπειρίας στην ομιλία. 30 χρόνια. Μια ζωή ολόκληρη. Θα έλεγε κανείς πως με 30 χρόνια εμπειρίας, θεωρείσαι αυθεντία σε κάτι. Σε μια τέχνη, στο επάγγελμά σου, στην επιστήμη που υπηρετείς, στην ομιλία, μιας και το συζητάμε.

30 χρόνια σκράπας

Μπορεί να πέρασε τόσος καιρός, αλλά νομίζω πως δεν έχω μάθει ακόμα να μιλάω όπως πρέπει, σε αυτούς που πρέπει. Και ποιος το κάνει; Εσύ ας πούμε, πόσες φορές έχεις απαντήσει στο μαλάκα που σου έκανε τη μέρα δύσκολη στη δουλειά, στο λεωφορείο, σε μια δημόσια υπηρεσία; Πόσες φορές δεν άφησες τον προσωπικό σου χώρο να (παρα)βιαστεί λεκτικά επειδή δεν τόλμησες να ορθώσεις το ανάστημά σου και να υπερασπιστείς τον εαυτό σου; Τον εαυτό σου ρε μαλάκα. Ο εαυτός σου είναι ο μόνος που έχεις μαζί σου από τη γέννησή σου μέχρι το σημείο μηδέν και δεν τολμάς να τον υπερασπιστείς. Προτιμάς να αφήνεις τον κάθε άσχετο που δεν παίζει ΚΑΝΕΝΑ ρόλο στη ζωή σου, να ασελγεί πάνω του.

Σκέψου πριν κατεβάσεις το κεφάλι την επόμενη φορά. Σκέψου πριν πάρεις την απόφαση να μη μιλήσεις.